İnsana hayvan demekle hakaret ettiğimi düşünmüyorum

Bugün yolda servisle eve giderken, “aa köpeğe bak” sesleri yükseldi. Ve servis sollama yaparak geçti. Geçerken gördüğüm o 2 saniyelik görüntü hala gözümün önünde, gitmiyor, ve her hatırladığımda beni insanlardan daha çok nefret ettirip, dünyadan uzaklaştırıyor.

Merak etmişsinizdir şimdi siz de, evet anlatıyorum.

Bir köpek… Dalmaçyalı, eğilmiş, meraklı bakışlarıyla bir şeye bakıyor, odaklanmış… Ve etrafında insanlar, öylece durup bakıyorlar. Baktıkları şey, bir kedi. Yolun ortasında can çekişmekte olan bir kedi. Patileri titriyor, köpek saldıracak gibi kokluyor, bakıyor ve insanlar öylece bakıyorlar. Evet, öylece bakıyorlar. HİÇBİR ŞEY YAPMIYORLAR!

Bu ne duygusuzluk? Çok mu hoşlarına gidiyor bir canın can çekişmesini izlemek? Alıp yerden kaldırsalar ya, yol açsalar ya, ya da daha iyi niyetli insanlar -ki olcağını sanmıyorum- hemen veterinere götürseler ya. Yapmazlar, olmaaz… Çünkü insanlar bireyciliğe kaydılar artık. Onlara ne ki bir kediden, adı üstünde işte hayvan. Onlara göre tabi ki.

Nasıl sinir oldum, anlatamam, o 2 saniyelik manzara bana neler düşündürttü ve ağlattı.
Servis dönerken yine o yoldan geçti. Baktım, kedi yok ortalıkta. Köpek de kendi halinde, insanlar dağılmış, rahatladım, insanlar kaldırmışlar dedim.

Kaldırmışlar ama, nereye ? Veterinere mi, yolun kenarına mı (yolu kapatmasın diye) ya da çöpe mi ???

İyi niyetli olacaklarını yine de pek sanmıyorum….

Aslında insanlar da o kedi gibi. Ölürken yanlarında kimseleri olmuyor, durup bakıyorlar öylece…